Σήμερα γιορτάζουμε τα 76 χρόνια από την απελευθέρωση της Αθήνας. Μια ιστορική επέτειος που για δεκαετίες βρισκόταν στα συρτάρια της άγνοιας και της λήθης.
Δεν είναι μόνο μια αφορμή για να γιορτάζει η Αθήνα την απελευθέρωσή της από τη ναζιστική κατοχή, τις ολέθριες συνέπειες για την πλειοψηφία του πληθυσμού, αλλά να μαθαίνει ο λαός κι η νεολαία, να ενημερώνεται, να θυμάται γεγονότα που δεν έχουν φωτιστεί στο πέρασμα των χρόνων. Να θυμάται πως σε αυτόν τον αγώνα δεν πολέμησαν όλοι οι Έλληνες μαζί. Ήταν κι αυτοί που πήγαν με τους Χίτες, τα Τάγματα Ασφαλείας και τους δοσίλογους. Συνεργάτες των ναζί, φασίστες κι ίδιοι, πολιτικοί πρόγονοι των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής.
«Η Ελλάδα σέρνει τον χορό, μαζί με τους αντάρτες» Α. Σικελιανός
Από τον πρώτο καιρό της τριπλής κατοχής, συγκροτήθηκε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ. Από τη περίοδο του λιμού στην Αθήνα, οι αντάρτικες ομάδες σε όλη την ύπαιθρο οργάνωσαν την παραγωγή και μπόρεσαν να σώσουν χιλιάδες εξαθλιωμένους των αστικών κέντρων. Μέσα σε 2 χρόνια η Ελλάδα ήταν λεύτερη στα βουνά και στην επαρχία. Είχε φτιαχτεί κυβέρνηση, λαϊκή εξουσία, σχολεία, θέατρα κλπ. Οι αντάρτες σφυροκοπούσαν αδιάκοπα τις φασιστικές δυνάμεις σε κάθε πόλη.
Ο λαός έζησε κάθε φρικαλεότητα των φασιστών. Κάνδανος, Καλάβρυτα, Δίστομο, μπλόκο Κοκκινιάς, Καισαριανή, Χορτιάτης και η λίστα δεν έχει τελειωμό.
Η απελευθέρωση της Ελλάδας δεν έπεσε από τον ουρανό. Ήταν αποτέλεσμα του μακροχρόνιου αγώνα που διεξήγαγε ο ΕΛΑΣ και κατέληξε στη γενική αντεπίθεση του Αυγούστου του 1944. Η κατάσταση που είχε διαμορφωθεί σηματοδοτήθηκε από την συντριβή των χιτλερικών δυνάμεων και την προέλαση του κόκκινου στρατού προς τη Σόφια και το Βελιγράδι.
Δίπλα στον αγωνιζόμενο λαό στάθηκαν αρκετοί εκπαιδευτικοί. Ο εκπαιδευτικός κόσμος έδωσε έναν τιτάνιο αγώνα για να κρατήσει όρθιο το αγαθό της Εκπαίδευσης. Ούτε όμως οι μαθητές έλειψαν από τη μάχη του λαού κόντρα στον κατακτητή. Ύψωσαν το μπόι τους τόσο, ώστε να φτάνει σε λεβεντιά το μπόι των μεγάλων.
Το πρωί της 12ης Οκτώβρη, οι ναζίδες μάζεψαν το πρόστυχο πανί τους από τον Ιερό Βράχο. Ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους, φωνάζοντας με τους τηλεβόες «Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΦΤΕΡΟΥΓΙΖΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΑΣ»
Αυθόρμητες εκδηλώσεις χαράς και ενθουσιασμού του αθηναϊκού λαού έλαβαν χώρα στο κέντρο αλλά και τα προάστια της πόλης ενώ οργισμένα πλήθη κατέστρεψαν το στεφάνι που είχαν καταθέσει οι Γερμανοί στον Άγνωστο Στρατιώτη. Παρελέσεις αντιστασιακών οργανώσεων, τραγούδια αντάρτικα, σημαίες ελληνικές και συμμαχικές να κυματίζουν στα μπαλκόνια. Ο λαός μεθυσμένος από τη λευτεριά που έκανε τόσες θυσίες για να την κατακτήσει πάλι, ζητούσε την παραδειγματική τιμωρία των συνεργατών του φασισμού. Εκείνων που ξεπούλησαν κάθε αξία, κάθε ιδανικό. Ο λαός τραγουδούσε και φώναζε λαοκρατία.
Την επόμενη μέρα, ενώ ακόμη η Αθήνα μεθούσε από το αέρα της λευτεριάς, δυνάμεις του ΕΛΑΣ έδιναν μάχη με τους εναπομείναντες Ναζί να αποτρέψουν την ολική καταστροφή του εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στο Κερατσίνι.
Οι αντάρτες, από όλα τα βουνά, κυνήγησαν τους φασίστες μέχρι το τέλος, απελευθερώνοντας κάθε αστικό κέντρο.
Κάθε επέτειος δεν έρχεται ως «άλλη μια μέρα» σε κάποιο ημερολόγιο αλλά ως αφορμή για ιστορική γνώση, ανάλυση και εξαγωγή συμπερασμάτων.
Οι λαοί με την οργανωμένη πάλη τους μπόρεσαν να συντρίψουν τον φασισμό.
Έτσι θα μπορέσουν και πάλι. Ένα βήμα ήταν και η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματική οργάνωση.
Τιμάμε τον αγώνα του λαού μας. Παλεύουμε για μια κοινωνία που δεν θα χωράει ο φασισμός.
Μια κοινωνία που θα έχουμε κατοχυρωμένα τα δικαιώματά μας στη δουλειά, στη μόρφωση, στην Υγεία, στον ελεύθερο χρόνο.
