ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΗΣ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ! ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ!
Το Γονεϊκό Κίνημα εδώ και πάρα πολύ καιρό είχε επισημάνει ότι η αξιολόγηση αποτελεί βασικό εργαλείο για την εφαρμογή του νέου αυτόνομου αποκεντρωμένου σχολείου, το οποίο δεν έχει καμιά σχέση με τις πραγματικές μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας και τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών.
Δεν έχει καμία σχέση με την ανάγκη για ένα ενιαίο σχολείο, βασικό, υποχρεωτικό για όλα τα παιδιά, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν. Δεν θέλουν ούτε έναν τέτοιο εκπαιδευτικό, ούτε ένα τέτοιο σχολείο. Θέλουν το “σχολείο ΑΕ” και το δάσκαλο σκυφτό. Αυτό υπηρετεί το μαστίγιο της αξιολόγησης και το καρότο της “καινοτομίας” και των προγραμμάτων.
Δεν τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος και το ενδιαφέρον για τα παιδιά μας και το σχολείο.
Η Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού δεν έχει καμία σχέση με την ανάγκη να γίνει ο εκπαιδευτικός καλύτερος, επιστημονικά πληρέστερος, πιο ικανός στο να μορφώνει ολόπλευρα τα παιδιά.
Όταν Κυβέρνηση, ΕΕ, ΟΟΣΑ κ.α λένε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει σίγουρα δεν έχουν στο μυαλό τους το κάλο των παιδιών μας, του σχολείου και των εκπαιδευτικών.
Η σχεδιαζόμενη αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ανάγκη και απαίτηση για στήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Βάζει στο απυρόβλητο το τι δεν κάνει το κεντρικό κράτος σε δαπάνες, σε κτηριακές υποδομές, σε βιβλία, σε συγκροτημένη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, σε μόνιμους διορισμούς, σε στελέχωση των υποστηρικτικών δομών διάγνωσης και την ειδική αγωγή κλπ. Στην πραγματικότητα δεν θα αξιολογείται το αν ο εκπαιδευτικός βοηθά τους μαθητές να κατακτήσουν τις βασικές έννοιες των επιστημών και να εμβαθύνουν σε αυτές. «Καλός» εκπαιδευτικός για το Υπουργείο θα είναι αυτός που «κυνηγά» χορηγούς, διαχωρίζει του μαθητές του, καλλιεργεί λογικές επιχειρηματικότητας, εθελοντισμού, και πάνω από όλα… δεν φέρνει αντιρρήσεις.
Για εμάς τους Γονείς, τους εργαζόμενους προβλήματα του σχολείου σημαίνει ανικανοποίητη κοινωνική ανάγκη για πραγματική μόρφωση, για δουλειά, για ζωή με δικαιώματα.
Γιατί τα παιδιά μας καταλαβαίνουν αυτό που γνωρίζουμε κι εμείς:
Δάσκαλος δεν είναι αυτός μόνο που σου μαθαίνει να γράφεις, να διαβάζεις και να λογαριάζεις.
Δάσκαλος είναι αυτός που σου ανοίγει δρόμους να σκέφτεσαι, να ονειρεύεσαι, να ξεχωρίζεις το δίκιο απ’ το άδικο, να διεκδικείς!
Που νοιάζεται αν έχει φαΐ στο τραπέζι μας, ρεύμα και θέρμανση στο σπίτι μας.
Που βλέπει στα μάτια των παιδιών μας αν είναι όλα καλά στο σπίτι μας.
Που νοιώθει τα παιδιά μας, «παιδιά του»…
