Η φετινή χρονιά ήταν ακόμα πιο δύσκολη για εμάς τους γονείς και τα παιδιά μας, αλλά ουσιαστικά για το σύνολο της λαϊκής οικογένειας. Στις ζωές μας δεν έχει αλλάξει κάτι, παρόλο που η κυβέρνηση πανηγυρίζει με την προπαγάνδα περί εξόδου από τα μνημόνια, δεν μας πείθει ότι ο φετινός Σεπτέμβριος θα είναι καλύτερος, η καθημερινότητα που ζούμε λέει άλλα: ότι συνεχώς έχουμε την αγωνία πώς θα τα «βγάλουμε πέρα», με τις υποχρεώσεις, την κάλυψη των πολύ βασικών αναγκών μας, με αυτά που έχουμε να πληρώσουμε τόσο για την παιδεία όσο και για την υγεία των παιδιών μας. Την ίδια ώρα που η κατάσταση στον κάθε εργασιακό χώρο χειροτερεύει, με την ανεργία και την εκ περιτροπής εργασία που ολοένα αυξάνεται, με την ολοένα μείωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, με τον ελεύθερο χρόνο – που δεν έχουμε, ακόμα και τώρα, στο τέλος της χρονιάς, με την αγωνία χιλιάδων από εμάς τι θα κάνουμε τα παιδιά μας τους καλοκαιρινούς μήνες, μιας και οι διακοπές αποτελούν άπιαστο όνειρο.
Η σκέψη μας, ο στόχος μας, και αυτόν το χρόνο που πέρασε ήταν και είναι πως θα δημιουργήσουμε αυτό που χρειαζόμαστε: κίνημα με δυναμικούς αγώνες για αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία στην υπηρεσία του λαού μας. Όλο αυτόν το χρόνο επιδιώξαμε να μην περάσει η λογική «του τίποτα δεν γίνεται» και προσπαθήσαμε να βάλουμε στο κέντρο της προσοχής των Ενώσεων την διεκδίκηση για την κάλυψη των αναγκών μας. Αναλυτικά
